Kim był św. Maciej – wybór i powołanie
Apostoł wybrany na miejsce Judasza
Święty Maciej Apostoł zajmuje wyjątkowe miejsce w historii Kościoła jako ten, który uzupełnił grono dwunastu apostołów po tragicznym odejściu Judasza Iskarioty. Jego wybór, opisany w Dziejach Apostolskich, był wydarzeniem o głębokim znaczeniu teologicznym i duchowym. Po zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Jezusa, wspólnota wiernych licząca około stu dwudziestu osób, zgromadziła się w Jerozolimie. Zgodnie z wizją świętego Piotra, aby utrzymać pełną liczbę apostołów – symbolizującą dwanaście pokoleń Izraela i odzwierciedlającą liczbę synów Jakuba – należało wybrać nowego świadka Chrystusa. Proces ten nie był przypadkowy. Zostało wskazanych dwóch kandydatów: Józef, zwany Barnabą, i właśnie Maciej. Następnie, w głębokiej wierze w interwencję Ducha Świętego, zdecydowano o losowaniu, które miało wyłonić tego, który miał dołączyć do grona najbliższych uczniów Jezusa. Wynik losowania wskazał na Macieja, który od tej pory stał się pełnoprawnym Apostołem, świadkiem Zmartwychwstania i ewangelizatorem. Jego powołanie podkreśla znaczenie ciągłości posługi apostolskiej i wierności pierwotnemu powołaniu Chrystusa.
Pochodzenie i imię Macieja
Święty Maciej, z pochodzenia Żyd, wywodził się z krainy Judei. Jego hebrajskie imię to Mattatyah, co oznacza „dar Jahwe”. To imię doskonale oddaje jego rolę jako wybranego przez Boga do tak zaszczytnej posługi. Jako jeden z pierwszych uczniów, Maciej z pewnością znał dobrze tradycje i historię swojego narodu, co stanowiło fundament jego wiary. Jego żydowskie pochodzenie podkreśla głębokie zakorzenienie jego misji w kontekście zbawienia zapowiedzianego w Starym Testamencie. Choć szczegóły dotyczące jego życia przed powołaniem nie są szeroko znane, jego obecność wśród pierwszych naśladowców Jezusa świadczy o jego oddaniu i gotowości do podążania za Chrystusem, nawet w obliczu trudności i prześladowań. Jego imię, Mattatyah, jest przypomnieniem o Bożej łaskawości i Jego darze zbawienia, który Maciej miał głosić światu.
Działalność i ewangelizacja
Głoszenie Ewangelii Jezusa Chrystusa
Po swoim wyborze na apostoła, święty Maciej podjął się misji głoszenia Ewangelii Jezusa Chrystusa. Choć szczegółowe zapisy jego działalności misyjnej są ograniczone w kanonicznych tekstach biblijnych, tradycja chrześcijańska przypisuje mu znaczące dokonania ewangelizacyjne. Według podań głosił on Dobrą Nowinę w różnych regionach, w tym w Judei, a także w odległych krainach takich jak Etiopia i Kolchida. Jego nauczanie miało na celu przekazanie uczniom Jezusa prawdy o Jego życiu, śmierci i zmartwychwstaniu, a także o zbawieniu dostępnym dla wszystkich przez wiarę w Niego. Działalność ewangelizacyjna świętego Macieja była kontynuacją misji powierzonej przez Chrystusa wszystkim apostołom, a jego wysiłki przyczyniły się do rozszerzenia zasięgu Chrystusa i Jego Kościoła.
Świadectwo wiary i miłości
Święty Maciej, jako jeden z dwunastu, był naocznym świadkiem życia, nauczania, cudów, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Jego wybór na miejsce Judasza podkreśla, że miał on również pełnić rolę świadka zmartwychwstałego Pana. Choć szczegóły jego życia po wniebowstąpieniu Jezusa nie są tak obszerne jak w przypadku niektórych innych apostołów, jego życie było niewątpliwie naznaczone świadectwem wiary i miłości do Boga i bliźniego. Wierni byli mu oddani, a jego obecność w Kościele pierwotnym była ważna dla utrzymania jedności i ciągłości nauczania apostolskiego. Wierni wzywają go do dziś, a jego przykład stanowi inspirację do życia w wierze i miłości, nawet w obliczu przeciwności.
Śmierć i relikwie św. Macieja
Różne opinie o śmierci apostoła
Historia śmierci świętego Macieja Apostoła jest tematem, co do którego istnieją różne opinie wśród historyków i teologów. Według jednych podań, Maciej zginął śmiercią męczeńską w Jerozolimie. Miało to nastąpić w wyniku ukamienowania, a następnie ścięcia toporem, co wskazywałoby na jego gorliwe głoszenie Ewangelii i sprzeciw wobec ówczesnych władz religijnych. Inne źródła sugerują, że mógł on umrzeć śmiercią naturalną. Klemens Aleksandryjski, ważny Ojciec Kościoła, podaje, że Maciej mógł odejść do wieczności około roku 50 n.e., co niekoniecznie musi oznaczać męczeństwo. Te rozbieżności w przekazach podkreślają trudność w rekonstrukcji szczegółów życia i śmierci apostołów, którzy działali w czasach, gdy dokumentacja nie była tak powszechna jak dzisiaj. Niezależnie od sposobu zakończenia jego ziemskiej pielgrzymki, jego życie było świadectwem dla wiary.
Miejsca spoczynku relikwii
Miejsce spoczynku relikwii świętego Macieja Apostoła jest obiektem czci i pielgrzymek dla wielu wiernych. Według tradycji, jego relikwie znajdują się w kilku ważnych ośrodkach chrześcijańskich. Najbardziej znanymi miejscami, gdzie przechowywane są jego szczątki, są Rzym, a konkretnie bazylika Matki Bożej Większej, a także Trewir w Niemczech oraz Padwa we Włoszech. Kult świętego Macieja był szczególnie rozwinięty w Trewirze, co przyczyniło się do znaczenia tego miasta w jego tradycji. Obecność jego relikwii w tak odległych miejscach świadczy o szerokim zasięgu jego kultu na przestrzeni wieków i o tym, jak ważną postacią był dla wczesnego Kościoła.
Kult i patronat św. Macieja
Patron wielu zawodów i grup
Święty Maciej Apostoł cieszy się szczególnym kultem i jest uznawany za patrona wielu zawodów i grup. Jego patronat obejmuje m.in. cieśli, rzeźników, budowniczych, kowali, stolarzy, cukierników, a także osób cierpiących na ospę oraz alkoholików. Jest również wzywany przez niepłodne małżeństwa oraz chłopców rozpoczynających szkołę. Szeroki zakres jego patronatu wynika z różnych interpretacji jego życia i posługi, a także z symboliki związanej z jego atrybutami. Jego wstawiennictwu powierzają się ludzie różnych profesji i doświadczający różnych problemów, szukając u niego duchowego wsparcia i pomocy. Jego imię jest obecne w nazwach parafii, np. Parafia Św. Macieja w Andrychowie czy Parafia Rzymskokatolicka Świętego Macieja Apostoła w Siewierzu, co świadczy o żywotności jego kultu.
Wspomnienie liturgiczne i tradycja
Wspomnienie liturgiczne świętego Macieja Apostoła jest ważnym elementem tradycji chrześcijańskiej. W Kościele katolickim przypada ono zazwyczaj na dzień 14 maja. Jednakże, warto zauważyć, że w różnych Kościołach chrześcijańskich i tradycjach liturgicznych jego wspomnienie obchodzone jest w różnych terminach, takich jak 24 lutego, 4 marca, 22 sierpnia czy 13 lipca. Ta różnorodność dat podkreśla bogactwo i złożoność historii kultu świętego Macieja. Święty Maciej jest wspominany również w Kanonie Rzymskim, w modlitwie „Communicantes”, co potwierdza jego znaczenie w modlitwie Kościoła. Jego postać i dziedzictwo są żywe w tradycji, inspirując wiernych poprzez modlitwa i przykład wiary. W ikonografii często przedstawiany jest jako starszy człowiek, niosący atrybuty związane z jego męczeństwem, takie jak halabarda, księga, kamienie, miecz czy topór, które symbolizują jego gorliwość w głoszeniu Ewangelii i gotowość do poświęceń. Istnieją również dzieła literackie, takie jak apokryfy, które noszą jego imię, choć mają one często zabarwienie gnostyckie.
Dodaj komentarz